RECAİZADE MAHMUT EKREM, 1 Mart 1847’de İstanbul’da doğdu. Küçük yaşta babasından Arapça ve Farsça öğrendi, bir süre Vaniköy Sıbyan Mektebi ile Beyazıt Rüştiyesi ve Mekteb-i İrfan’da öğrenim gördü. Daha sonra Harbiye İdadisi’ne girdiyse de ikinci sınıftayken hastalanması üzerine bu okuldan ayrılmak zorunda kaldı. 1862’de Hariciye Mektubî Kalemi’nde çalışmaya başladı. Bu dönemde Divan şiiri tarzında şiirler kaleme aldı, Fransızcadan tercümeler yapmaya başladı. İlk yazıları Tasvir-i Efkâr, Hakayı-kü’l-vekayi ve Hazine-i Evrak gazetelerinde yayımlandı. 1867’de yurtdışına kaçan Namık Kemal, Tasvir-i Efkâr’ın sorumluluğunu ona bıraktı. Öğrencisi Ahmet İhsan’a Servet-i Fünûn dergisinin sayfalarını genç şair ve yazarlara açmasını tavsiye etti. Bu sayede 1896 başlarında Edebiyat-ı Cedide hareketi gelişti. Hikâyelerini Muhsin Bey Yahut Şairliğin Hazin Bir Neticesi (1889) ve Şemsâ (1896) adlı iki kitapta toplayan yazar, Afife Anjelik (1870), Atala Yahut Amerika Vahşileri (1873), Vuslat Yahut Süreksiz Sevinç (1874), Çok Bilen Çok Yanılır (1916) adlı beş tiyatro eserine imza attı. Edebiyatımızda yenileşme akımının en önemli temsilcilerinden biri olan yazar, 31 Ocak 1914’te İstanbul’da öldü.