Ahmet Naim Çıladır, 1904 yılında İstanbul’da doğdu. Eyüp Sultan Reşadiye Mekteb-i İptidaisi’nden (ilkokulundan) sonra öğrenimini sürdürmedi. Kendi kendine ilerlettiği Fransızcasıyla, Zonguldak Ticaret Odası’nda ve Ereğli Kömürleriİşletmesi’nde uzun yıllar çalıştı. Bu işletmenin istatistik şefi iken, 1957’de emekliye ayrıldı. Edebiyatımızda, Zonguldak Kömür Havzası ve kömür işçilerinin yaşamları ile ilgili ilk öyküleri o yazmıştır. Bunlardan bir bölümü, 1935-1944 yılları arasında 7 Gün, Yurt ve Dünya dergilerinde yayımlandı. 1934- 1938, onun yazarlığı bakımından en verimli yıllar olmuş, bu süre içinde, Bir Müstemleke Harbinin Tarihi ile ZonguldakKömür Havzası adlı, ekonomik konulara değinen iki inceleme kitabından başka, Define ve Uzun Mehmet adlarında iki de oyunu yayımlanmıştı. Ahmet Naim, daha sonraki yıllarda, İstanbul’daki başka dergi ve gazetelere arada bir yazı yolluyordu. Bu yazılar onun “Kanca Ahmet” olarak Zonguldak ve çevresinde ününü yaygınlaştırdı, ama yurt çapında tanınmasını sağlayamadı. Hele öykülerinin kitaplaşamayışı, Türkiye’nin büyük bir üretim bölgesinde emeğin ne yollardan sömürüldüğünü anlatan “sanatla işlenmiş belgeler”in zamanında okunmasını engelleyerek, edebiyatımızda Zonguldak gerçeğinin de ortaya çıkmasını geciktirmiş oldu. 1938 yılında arkadaşlarıyla birlikte solculuktan tutuklanan Ahmet Naim’ in, Farabi adındaki büyük oğlunu toprağa verince beli bükülmüştü. Sonra bu acıyı, küçük oğlu Sina Çıladır’ın sağır olması, ciğerlerinden hastalanarak sanatoryuma yatması izledi. Üst üste gelen darbeler onu, zaten düşkünlük gösterdiği alkole daha çok iteliyordu. İnce vücut yapısı, bu yıkımlara karşıkoyamayacaktı. 24 Nisan 1967’de Zonguldak’ta öldü.