50’li yılların ortaları. O dönemin Ankara’sında, genç usta edebiyatçıların soluk aldığı, ürünlerini yayımlama olanağı buldukları bir yayın… Pazar Postası. Erdal Öz’ün de ilk yazılarını yazdığı, hatta bir soruşturma yanıtında söylediği gibi, kendisine sayfaların özgürce açıldığı bir haftalık gazete… Gazetenin kültür sayfası, kimi genç yazarlardan, bir başka genç yazar/şair hakkında kısa tanıtım metinleri ister… 6 Ekim 1957 sayısının hikâyecisi Ülkü Tamer’dir, onun hakkında yazan arkadaşı da Erdal Öz… Buyrun, bugün ne yazık ki benzerini göremediğimiz sıcaklıkta kısacık bir metin… Noktasına, virgülüne dokunmadan…

Ülkü Tamer

Robert Kolejde okuduğuna bakmayın; kasket giyer. Kasket giyince de Raj Kapor’a benzer. Oniki yaşındayken yazdığı “Duygular Konuşuyor” adlı bir perdelik okul oyunu Remzi Kitabevi tarafından basılmıştır.

    “İkinci Yeni” şiirler yazardı, şimdi vazgeçti sanıyorum. Biletini daha aydınlık şiirler için almış gibi. Daha, şiirde mi, hikâyede mi demir atacağı belli olmadığından, öyle oturmuş bir kişiliği de yok. Şimdilik, öncü-yeni olmak uğruna çoğu kere şiiri, hikâyeyi de karanlık izbelerde bırakıyor. Salt, öncü-yeni olmayı bir yana atıp hikâyeci ya da ozan olmayı daha bir öne aldığı gün, çok yakından bildiğim cin gibi zekâsı ve yaratıcı yeteneğiyle, Behçet Kemal Çağlar’ın öğrencisi olduğuna da aldırmadan, onu daha aydınlık, daha havadar pencerelerde göreceğime inanıyorum.

ERDAL ÖZ